جلسه دفاعیه با موضوع "بررسی امکان پرورش ماهی شیپ (Acipenser nudiventris ) در تراکم های مختلف در استان خوزستان" توسط مهندس امیری برگزار شد.

چکیده پروژه:

پرورش ماهیان خاویاری درقالب یک طرح تحقیقاتی برای اولین بار در خوزستان با عنوان "بررسی امکان پرورش ماهی شیپ ( (Acipencer nudiventris در تراکم های مختلف در استان خوزستان" توسط پژوهشکده آبزی پروری جنوب کشوردر شهرستان دزفول – روستای دولتی - انجام گرفت. در این تحقیق بررسی امکان پرورش و تعیین بهترین تراکم کشت در ماهیان خاویاری گونه شیپ مورد بررسی قرار گرفت. تحقیق در یک بازه زمانی 10 ماه ازآبان ماه1392 تا مرداد ماه 1393 انجام گرفت. مطالعه در قالب 3 فاز تراکم با کلاسه وزنی مختلف در بچه ماهی شیپ انجام شد. از حوضچه های بتونی 2×2 که به دو واحد آزمایشی تقسیم شده بود استفاده گردید. در فاز 1 تراکم های 5/1، 3 و 6 کیلوگرم بر متر مربع (تیمارهای 2،1و 3) مقایسه گردید این تحقیق درمدت 2 ماه انجام گرفت. میانگین وزن اولیه بچه ماهی شیپ 91/0±7/93 گرم با میانگین طول کل 43/1±270 میلی متردر نظر گرفته شد. در فاز 2 تراکم های 3، 6 و 9 کیلوگرم بر متر مربع معرفی شد.میانگین وزن اولیه و میانگین طول کل بچه ماهی شیپ به ترتیب 13/6±58/290 گرم و 9/2±410 میلی متر مدت زمان آزمایش 84 روز در نظر گرفته شد. در فاز 3 تراکم های 6، 8 و 10 کیلوگرم بر متر مربع انتخاب شد.میانگین وزن اولیه و میانگین طول کل به ترتیب 33/20±06/646 گرم و 48/7±5/539 میلی متر مشخص شد مدت زمان آزمایش 90 روز در نظر گرفته شد..

کلیه تیمارها با 3 تکرار مشخص شد. شاخصهای رشد(افزایش وزن – در صد افزایش وزن-ضریب رشد ویژه- ضریب چاقی) و تغذیه یی(ضریب تبدیل غذایی – کارایی غذا) در هر فاز مورد بررسی قرار گرفت. در فاز 1 برای بررسی اثر تراکم، خونگیری ماهیانه از تراکم های تعیین شده انجام گرفت.

در این مرحله شاخص های هورمونی(هورمون کورتیزول و هورمون رشد) و خونی(شمارش کلی گلبول قرمز –هماتوکریت و شمارش کلی وافتراقی گلبولهای سفید(لکوسیت ها) شامل :نوتروفیل –مونوسیت – بازوفیل- ایوزینوفیل)مورد بررسی قرار گرفت.

در تراکم های 1.5 ،3 و 6 کیلوگرم بر متر مربع (تیمارهای 1 ، 2 و 3) با میانگین وزن نهایی پس از اتمام آزمایش به ترتیب 16/26±18/274 گرم، 48/18±71/250 گرم و13/3±88/235گرم بدست آمد بیشترین میانگین وزن در تیمار 1 بدست آمد که با تیمارهای دیگر اختلاف معنی داری نشان نداد (P>0. 05 ). ضریب تبدیل غذایی در تیمارهای 2،1و 3 به ترتیب 18/0±74/0، 44/0±06/1 و 31/0±99/0 بود(P>0.05 )0 درصد بازماندگی در کلیه تیمارها 100 درصد بود.

در فاز 2 پرورش با تراکم های 6،3 و 9کیلوگرم بر متر مربع (تیمارهای 1 ، 2 و 3) میانگین وزن نهایی پس از اتمام آزمایش به ترتیب 47/76±02/607 گرم، 46/13±32/557 گرم و 64/57±86/619 گرم بدست آمد بیشترین میانگین وزن در تیمار 3 با تراکم 9 کیلوگرم بر متر مربع بدست آمد که با تیمارهای دیگر اختلاف معنی داری نشان نداد (P>0. 05 ). ضریب تبدیل غذایی در تیمارهای 2،1و 3 به ترتیب 38/0±04/1، 44/0±09/1 و 42/0±35/1 بود که اختلاف معنی داری را نشان نداد (P>0.05 ). رشد روزانه در درتیمارهای 2،1 و 3 به ترتیب 55/1±50/6 گرم در روز، 84/0±97/4 گرم در روز و 13/1±11/4 گرم درروزمحاسبه شد.

در فاز 3 با تراکم های 6، 8 و10 کیلوگرم بر متر مربع (تیمارهای 1 ، 2 و 3) میانگین وزن نهایی پس از اتمام آزمایش به ترتیب 60/96 ±00/1074 گرم، 43/13 ± 80/1020 گرم و 62/46±08/1238 گرم بدست آمد بیشترین میانگین وزن در تیمار3 بدست آمد که با تیمارهای دیگر اختلاف معنی داری نشان نداد (P>0. 05 ). ضریب تبدیل غذایی در تیمارهای 2،1و 3 به ترتیب 28/0±26/1، 30/0±22/1 و 36/0±60/1 بود که اختلاف معنی داری را نشان نداد (P>0. 05 ).

نتایج شاخص های هورمونی، خونی، بیوشیمیایی و ایمنی در تراکم های مختلف نشان داد که اختلاف معنی داری در تیمارها وجود ندارد (P>0.05 ).

با توجه به نتایج تحقیق حاضر میتوان گفت که ماهی شیپ گونه تراکم پذیری بوده و در تراکم های حاضر در فازهای مختلف شاخص های رشد و تغذیه کارایی بالاتری داشته است.

کلمات کلیدی: ماهی شیپ، Acipenser nudiventris ، تراکم، شاخصهای رشد، دزفول و پرورش